Ongehoorzaam.... of toch niet?

Veel hondeneigenaren eisen honderd procent gehoorzaamheid. Is de hond gehoorzaam, is het een brave hond. Luistert de hond niet, is hij ongehoorzaam. Dan hebben wij "een probleem" en zoeken een oplossing voor dit probleem, liefst een snelle oplossing. Wij zien slechts zwart en wit, geen tussentonen.

---

Ik nodig uit tot een andere blik: is er eigenlijk wel een probleem? Is het misschien verklaarbaar wat de hond heeft gedaan? Weten wij precies hoe de hond zijn omgeving heeft beleefd, hoe zijn gevoel was, en dus waarom hij handelde zoals hij heeft gehandeld? En, indien niet, zouden wij niet met die vraag kunnen beginnen?

Stel, een hond komt niet op eerste afroep terug bij zijn baas, maar loopt blaffend verder naar datgene dat hem een onveilig gevoel geeft. Dat kan een ander mens zijn, een hond, een voorwerp of de gehele situatie, zoals de confrontatie met twee fietsers op een wandelpad. Vanuit het standpunt van de hond gezien is de behoefte om datgene dat voor hem onveilig is, weg te jagen, volkomen begrijpelijk. De kans is dan ook groot dat de hond niet op afroep terugkomt naar zijn baas. Vanuit het standpunt van de mens gezien een zeer vervelende en soms genante ervaring.

In het sociale verkeer is wegjagen immers niet de beste optie. Wat wij kunnen doen: onze hond een alternatief bieden en daarmee op andere wijze voldoen aan zijn natuurlijke behoefte aan veiligheid.

Een drie stappenplan:
1) Acceptatie van het feit dat een hond zijn omgeving anders ervaart dan wij
2) Begrip voor het gevoel van de hond
3) Je hond laten ervaren dat de plaats naast jou de veiligste plaats ter wereld is

Indien ons dat lukt, zijn wij er in geslaagd onze hond de omgeving anders te doen beleven, en daarmee behoeft de vraag "ongehoorzaam.... of toch niet?"  niet meer beantwoord te worden. Onze hond komt dan graag. Wij zijn dan voor hem immers de bron van veiligheid en rust.