Dat niet, maar een hond weet wel precies hoe laat het is. Hoe? Dat lees je hieronder.

Op dezelfde manier volgen honden ook een spoor, enkel door te lopen vanaf de plaats waar de geur het zwakste is naar de plaats waar de geur het sterkste is.

Mensen ervaren de wereld met hun ogen, honden met hun neus. Het is ook de neus die de hond vertelt hoe laat het is doordat zij luchtstromingen waarnemen. De geur van deze luchtstromingen verandert in de loop van de dag en aan de hand van die geur weten honden wat er straks gaat gebeuren. Zij weten derhalve ook hoe lang hun baas weg is en wel doordat de geur van zijn mensen zwakker wordt naarmate de tijd verstrijkt.Daarbij kunnen honden zowel nieuwe als oude geuren detecteren, dus onverschillig hoe lang geleden een mens of een andere  hond daar gelopen heeft.

Zouden wij net als honden de in de loop van de dag veranderende luchtstromingen kunnen waarnemen, dan zouden wij onze horloges thuis kunnen laten en enkel onze neus in de lucht behoeven te steken. Zo'n neus hebben wij mensen echter niet. Dat is niet erg. Wij vragen gewoon onze hond hoe laat het is. Zijn horloge loopt altijd gelijk.

"Geef woorden aan je emoties, dan begrijp je jezelf beter en word je ook door een ander beter begrepen", wordt ons verteld. Prachtig, maar hoe vertellen onze honden hun emoties aan ons? Begrijpen wij onze hond dan ook en luisteren wij wel goed?

Het is in wezen heel eenvoudig. De gevoelens die wij hebben, verschillen niet wezenlijk van de gevoelens van onze honden. Alleen de wijze waarop zij deze gevoelens uiten, verschilt zo zeer van de manier die wij kennen, dat het niet eenvoudig is om hen altijd te begrijpen.

Is dat erg? Nee. 

Zie het als een uitnodiging van je hond om de wandeling anders te beleven. Met aandacht bij hem en de omgeving, met voldoende tijd om te snuffelen, enkel op weg en toch zonder doel te zijn. Dat kan voor een mens vreemd aanvoelen, maar ook een volkomen nieuw gevoel van geluk en bevrijding geven. Dat gevoel kan zo maar over je komen.

De persoonlijkheidskenmerken van de pup bepalen hoe hij zich in een bepaalde situatie gedraagt. Maar niet alleen dat: onderzoekers van de Michigan State University (MSU) ontdekten dat de persoonlijkheid van een hond van invloed is op hun band met hun bazen, hun bijtgedrag en zelfs op chronische ziekten. Maar hun persoonlijkheid is geen constante; het zal veranderen wanneer de pup ouder wordt. De vraag is dan, in welke mate en waardoor?

De onderzoekers van de MSU ontdekten dat puppy-persoonlijkheden behoorlijk veranderen naarmate ze de adolescentie verlaten. “Wanneer mensen grote veranderingen in het leven doormaken, kunnen hun persoonlijkheidskenmerken veranderen. We ontdekten dat dit ook gebeurt bij honden - en in verrassend grote mate", zegt hoofdauteur William Chopik, hoogleraar psychologie aan de MSU. We verwachtten dat de persoonlijkheid van de honden redelijk stabiel zou zijn, omdat ze geen wilde levensstijlveranderingen doormaken zoals mensen, maar ze veranderen eigenlijk vee.l”

Onderzoekers ondervroegen bazen van meer dan 1.600 honden, waaronder 50 verschillende rassen. Honden varieerden van slechts een paar weken oud tot 15 jaar en waren nauw verdeeld tussen mannetjes en vrouwtjes. De uitgebreide enquête liet ouders van huisdieren de persoonlijkheid van hun hond evalueren en beantwoordde vragen over de gedragsgeschiedenis van de hond. Ouders van gezelschapsdieren werd ook gevraagd om een ​​enquête over hun eigen persoonlijkheid in te vullen.

"We vonden correlaties op onder meer de invloed die de persoonlijkheid van een hond heeft op de kwaliteit van zijn relatie met zijn eigenaar". Honden en hun bazen delen specifieke persoonlijkheidskenmerken. Extraverte mensen beoordeelden hun honden als nieuwsgieriger, onderzoekender en actiever, terwijl mensen met veel negatieve emoties hun honden beoordeelden als angstiger en minder responsief op training. Hondenbazen die zichzelf als aangenaam beoordeelden, beoordeelden hun honden als minder angstig en minder agressief tegenover mensen en dieren.

En heel opmerkelijk: De ouders van huisdieren die zich het gelukkigst voelden over hun relatie met hun honden meldden actieve en nieuwsgierige, onderzoekende honden, evenals honden die het meest reageerden op training. Agressie en angst van de pup zijn van minder invloed dan een gelukkige relatie met zijn mens, aldus de onderzoekers.

Conclusie: nu vaststaat dat de persoonlijkheid van honden verandert, kunnen wij dit proces versterken door ons bewust te worden van onze eigen persoonlijkheid en aldus te begrijpen waarom onze hond handelt zoals hij handelt, en - belangrijker nog - waardoor onze hond zich kan ontwikkelen tot een ontspannen, geinteresseerde en gelukkige hond. Het ligt allemaal in onze hand en binnen ons bereik.

Spelen honden? Vinden beide honden het contact prettig? Of is er sprake van een zo subtiel overheersen van de ene hond op de andere hond dat wij het niet zien?

Op dit punt zijn wij ten opzichte van de hond ver in de minderheid. Zij kunnen het  gedrag van de andere hond feilloos lezen, wij moeten raden. Toegegeven, door veel te kijken worden wij wijzer, maar hondentaal is wel de moeilijkste taal van alle talen.

Beginnen wij met het plat op de bodem gaan liggen bij een naderende hond: dit kan twee betekenissen hebben. Het kan duiden op grote angst, maar het kan ook betekenen dat een hond zich door te gaan liggen een tactisch voordeel geeft.

De emotie angst zal herkenbaar zijn doordat de hond letterlijk verstijft van angst en zich daardoor zal gedragen als een blok beton op de weg, In zo'n situatie is er maar één mogelijkheid: proberen je hond snel uit de situatie te halen.

Dan hebben wij de hond die plat op de grond gaat liggen om op een tactisch moment op te springen en ongeremd op de andere hond af te stormen.

Het onderscheid tussen beide situaties laat zich tamelijk gemakkelijk herkennen. Is de hond nog in staat zijn aandacht op zijn baas te richten? Zo ja, dan zal er geen sprake zijn van een zogeheten "freeze", dus een verstijven, en kunnen wij aanzien hoe het spel zich ontwikkelt. Wel is het goed om het spel te volgen. Want het opspringen vanuit liggende positie is vaak het begin van een woest spel en dat is niet altijd leuk voor één van de twee honden. Rent bijvoorbeeld één hond steeds op de ander af, is er geen wisseling van rollenspel, dan betekent dit dat het spel voor tenminste één hond onprettig is.

In het algemeen geldt dat sociaal gedrag van een hond slechts door contact met een andere hond geleerd kan worden. Dit betekent dat het goed is om een hond van jongs af aan de mogelijkheid te bieden andere honden te ontmoeten. Daarbij geldt slechts één voorwaarde: beide honden moet niet aangelijnd zijn.  Alleen dan hebben zij de controle over hun situatie.

Wanneer je in een vaste relatie leeft of hebt geleefd: heb je ooit ervaren hoe goed het is nu en dan in herinnering te roepen voor welke eigenschap van je partner je de grootste waardering voelt? En..... dit ook te laten merken?

Ditzelfde geldt in onze relatie met onze hond. Net als tussen mensen is waardering voor je hond de bron waaruit harmonie en vertrouwen vloeit. Een hond voelt waardering door zijn baas immers op gelijke wijze als een mens dit voelt, en een hond beantwoordt dit ook op dezelfde wijze. Misschien is dit wel de belangrijkste reden waarom wij ons leven willen delen met een hond.

Toegegeven, daarmee krijgen wij niet een hond die op TikTok de grappigste prestaties kan laten zien en de meeste "likes" krijgt, maar wel een hond met wie wij samen van de kleine belevenissen op een dag geweldig genieten. En dat is, wanneer je het goed bekijkt, meer waard dan welke "likes" ook.

Zodra een hond buiten komt, wordt hij met talloze prikkels geonfronteerd. Niet alleen wanneer je met je hond op de markt of door een drukke winkelstraat loopt, maar ook wanneer je rustig op een morgen door je eigen woonwijk kuiert of over een rustig bospad loopt. Prikkels die wij als mens niet waarnemen en waarmee wij daardoor geen rekening houden.

Maar een hond, met zijn gevoelige neus en oren, krijgt honderden malen meer van zijn omgeving mee dan wij. Een plasje van een hond geeft hem ongelooflijk veel informatie, wie liep hier, ken ik de hond, hoe voelde hij zich, was het een mannetje of een vrouwtje? Mintenlang kan je hond aan een enkele grasspriet of een enkel takje snuffelen. Valt het ons dan moeilijk om geduldig te blijven staan? Ja, soms wel, zeker wanneer wij gehaast zijn, maar toch, al deze informatie heeft een hond nodig om zich veilig te kunnen voelen.

Maar niet alleen dit soort prikkels, er is nog veel meer dat voor een hond spannend is. Denk eens in hoe vaak een hond een prikkel moet negeren! Een kat, een haas, een andere hond, verkeer, een terloops weggeworpen rest eten, geluiden, wild misschien. En toch verwachten wij van onze hond dat hij rustig en kalm met ons meeloopt. Geen gemakkelijke opgave voor een hond.

Hoe zorgen wij ervoor dat een hond kiest voor "willing corporation"? Een simpele en uiterst hondvriendelijke manier: je beloont elke behoefte aan blikkontakt. Belonen kan met een woord, een aai of een koekje. Dat is niet belangrijk. Belangrijk is wel dat je je hond met een stralende lach beloont. Eerst dan is het voor je hond een echte beloning.

Stellen wij ons de dynamiek voor binnen een groep mensen, dan kunnen wij ons goed  voorstellen hoe een goede groepsdynamiek eruit ziet. Mensen voelen zich gezien, gewaardeerd en opgenomen in een groter sociaal geheel. Niet de regels staan voorop, maar de vanzelfsprekende bereidheid tot samenwerking.

De dynamiek tussen een mens en zijn hond is in wezen niet anders, alleen de wijze van communiceren verschilt. Ook tussen een mens en een hond staat de bereidheid tot samenwerking, tot kijken naar elkaar, tot rekening houden met elkaar, voorop. Wanneer wij in rust kijken naar wat onze hond nodig heeft en daarop reageren, zal hij zich veilig voelen door de sturing die hij van ons ontvangt. Zonder sturing is er geen groepsvorming, geen dynamiek, geen veiligheid binnen de groep.

Op deze wijze van samenleven is dansen met je hond.

Wij krijgen dit beeld helder wanneer wij ons verplaatsen in de gevoelens van persoon X. Deze persoon bevindt zich in een auto naast de bestuurder. Op enig moment zakt de besturder in elkaar, niet meer in staat de auto te besturen. Stel, op dat moment is stoppen een onmogelijkheid en veronderstel voorts, persoon X bezit geen rijbewijs. Toch zal persoon X het stuur van de auto overnemen, alles is beter dan stuurloos het onheil tegemoet gaan. Wat voelt persoon X? Onzekerheid, ongerustheid, spanning, angst misschien.

Dan bof je. Veel honden zijn uitgesproken blije rijders. Maar niet alle honden! Heeft een hond eenmaal weerstand tegen het rijden in de auto gekregen, vraagt het veel geduld om deze weerstand te overwinnen.

Aan deze weerstand liggen begrijpelijke oorzaken ten grondslag. Soms associeert een hond de auto met iets onaangenaams, zoals de herinnering aan behandelingen bij de dierenarts. Soms is het de druk die wij op de hond hebben uitgeoefend op die keren dat wij te gehaast waren om de hond in zijn eigen tempo in de auto te laten gaan. Niets leidt tot zoveel weerstand als druk.

Tel daarbij het gedrag van veel hondeneigenaren, en de weerstand is compleet. De dwang neemt toe en daarmee de angst. Maar er is altijd een weg die tot een oplossing leidt.

Allereerst kijken wij naar ons zelf. Leggen wij druk op de hond, voelen wij haast en dus stress? Zo ja, beginnen wij onze training dan wanneer er geen noodzaak is voor de hond om in de auto te stappen. Wij stoppen met alle, letterlijk alle soorten van druk: ja ook lokken met koekjes of lieve woordjes levert druk op. Elke hond heeft daarvoor een perfect instinct. Hij weet wat je denkt nog voordat je het denkt.

De oplossing is in feite simpel: doe alles waardoor je hond de achterbak van de auto gaat zien als een vertrouwde en veilige plek. Wil hij eens op onderzoek uitgaan, mooi! Laat hem kijken. Wil hij er direct ook weer uit? Laat hem gaan. Juist de ervaring dat hij, eenmaal binnen, niet opgesloten is, zal enorm helpen.

Tot slot is er dan de grote dag: je kunt zonder enige stress of druk de achterklep sluiten, de auto starten en wegrijden. De eerste tocht! Je hond achterin laat horen hoe zich voelt. Gaat het goed? Dan rijd je een minuut of vijf tot tien naar een plaats waar hij eruit mag en even kunt wandelen. Hoor je gepiep en gehijg? Maak het kort. Keer om naar huis. De volgende keer zal het beter gaan.

Veel hondeneigenaren eisen honderd procent gehoorzaamheid. Is de hond gehoorzaam, is het een brave hond. Luistert de hond niet, is hij ongehoorzaam. Dan hebben wij "een probleem" en zoeken een oplossing voor dit probleem, liefst een snelle oplossing. Wij zien slechts zwart en wit, geen tussentonen.

Stel, een hond komt niet op eerste afroep terug bij zijn baas, maar loopt blaffend verder naar datgene dat hem een onveilig gevoel geeft. Dat kan een ander mens zijn, een hond, een voorwerp of de gehele situatie, zoals de confrontatie met twee fietsers op een wandelpad. Vanuit het standpunt van de hond gezien is de behoefte om datgene dat voor hem onveilig is, weg te jagen, volkomen begrijpelijk. De kans is dan ook groot dat de hond niet op afroep terugkomt naar zijn baas. Vanuit het standpunt van de mens gezien een zeer vervelende en soms genante ervaring.

Indien ons dat lukt, zijn wij er in geslaagd onze hond de omgeving anders te doen beleven, en daarmee behoeft de vraag "ongehoorzaam.... of toch niet?"  niet meer beantwoord te worden. Onze hond komt dan graag. Wij zijn dan voor hem immers de bron van veiligheid en rust.

Wanneer je "even snel" de hond wilt uitlaten, na een kwartier nog geen vijf minuten verder bent, je hond bokkig is als een ezel en jij totaal gestresst.... en als dan ook nog het kakkiezakkie scheurt, ja dan begrijp je hoe de wet van Stinky aan zijn naam komt.

Probeer het eens: kijk hoe hij geniet van het besnuffelen van één grashalm, hoor hoe de  radertjes in zijn hersenen op topkracht werken bij het zien van een onbekend voorwerp en ervaar dan hoe ontspannen je hond aan de lijn loopt. En opeens zie je het wiebelkontje van je hond, je ruikt de geur van bloesem, je voelt de eerste zonnestralen. Het is er allemaal, zo maar, onderweg. Mits je het laat gebeuren, samen met je hond.