Hier ziet u drie van de vele illustratie bij het eerste hoofdstuk, De man die ons doet beseffen wat wij moeten leren opdat onze honden elkaar kunnen verstaan.

Mensen communiceren voornamelijk door middel van woorden, honden door middel van lichaamstaal.

Mensen zien de hondentaal niet als volwaardige taal door de overtuiging dat dieren fundamenteel anders zijn. In de visie waarin de mens als het middelpunt van het bestaan wordt gezien, het antropocentrisme, vormt de mens de maat voor al het andere. Dit leidt tot de – onjuiste – conclusie dat dieren geen sprekende wezens zijn.

Wanneer wij anders gaan kijken naar het begrip taal en erkennen dat naast woordentaal ook lichaamstaal een volwaardige taal is, komen wij echt in contact met onze honden.

Wanneer wij ons bezig houden met de betekenis voor onze hond van lichaamstaal, dan wordt duidelijk dat wij ons vanuit het perspectief van onze hond vaak merkwaardig gedragen.

Allereerst een paar voorbeelden uit de praktijk. Wij mensen kunnen op eenvoudige vragen van onze hond als “ja?” of “mag ik?” zo antwoorden dat een hond er niets van snapt.
“Nee, we gaan nu niet wandelen, misschien vanmiddag tenzij het regent” of
“Nou goed dan, omdat het zondag is. Maar morgen mag je niet op het bed, hoor!"

---

Samen liepen wij onder de sterrenhemel, samen hoorden wij het klaaglijk roepen van de uil. Samen zagen wij de eerste zonnestralen op de toppen van de bergen, samen waren wij stil. 

Talloze malen liepen jij en ik op onherbergzame paden in donkere uren, zo donker dat ik zelfs het witte puntje van je staart niet meer zag. Maar altijd voelde ik dat jij nabij was, waar ik ook liep, waar ik ook heen ging.

Vanaf juni 2024 bestelbaar via Bol.com & Kobo
en alle andere denkbare kanalen.

Prijs: eur 6,95

Mathilde Hofkes
en
Goos von der Herrenmatt