Het effect van de menselijke persoonlijkheid op een hond is vele malen groter dan je zou verwachten.

Onder "gezaghebbend" wordt begrepen een duidelijke stijl, stevig, met hoge verwachtingen aan de honden, maar ook warm en flexibel.

Toegeeflijke mensen zijn warm en flexibel, maar stellen geen duidelijke verwachtingen. Autoritaire mensen zijn standvastig, met hoge normen, maar rigide en minder warm.

Zij die een droomhond hebben, hebben niet toevallig geluk gehad. Zij hebben enkel, door aanleg of ervaring de juiste stijl van opvoeden gehanteerd.

Het ligt niet direct voor de hand om heel blij te zijn met onaangepast of onprettig gedrag van je hond, maar toch ligt daar de grote charme van het baas-hond team. Om samen nu juist dat persoonlijkheidskenmerk te trainen waardoor gedrag vanzelf verandert.

Dingen, mensen of dieren zijn niet wat zij objectief zijn, maar wat wij zien of menen te zien. Onze blik bepaalt het gevoel dat een ding, mens of dier in ons wekt. Dit geldt zelfs voor hetgeen wij in het leven ervaren. Aan de hand van een dagelijks terugkerende gebeurtenis kunnen wij de verstrekkende betekenis hiervan snel doorgronden.

Vrouw loopt met een kleine witte, pluizige hond onaangelijnd over een smal pad op een dijk. Daaronder loopt een man met een grote zwarte, harige hond eveneens onaangelijnd door een wei. Vrouw ziet de grote hond, verstart en staat stil. Grote hond denkt, dat moet interessant zijn, gaat richting vrouw van kleine hond. "Fiffi is bang, doodsbang!", roept de vrouw in paniek. Ook Fiffi staat nu stil. De vrouw neemt Fiffi in haar armen, drukt haar beschermend tegen de borst. Sussende woordjes. Samen lopen wij zo verder.

Even later ontmoeten kleine en grote hond elkaar opnieuw. Fiffi loopt ver achter de vrouw aan. Zij roept Fiffi, maar Fiffi luistert niet, te verdiept in datgene dat zij ruikt en ziet. Zij toont geen spoor van angst. Zij snuffelt, loopt rustig, werpt zelfs geen blik op de grote hond die inmiddels alle interesse in Fiffi verloren heeft.

Wat speelt hier? Herkennen wij ons in de vrouw? Haar angst maakte in de beleving van de vrouw de andere hond tot een grommende, bijtende reus en haar angst maakte dat ook haar hond zich onveilig voelt.

In theorie is het zo eenvoudig: verander je blik, en datgene dat je waarneemt, verandert. In theorie ja, maar nu de praktijk.

Door te denken ontstaan veranderingen in ons hersencentrum. De cellen die ons gevoelscentrum besturen, worden actief. Daardoor worden bepaalde hormonen uitgestoten. Deze hormonen zorgen er onder meer voor dat wij alerter kunnen reageren. Door ons denken te veranderen, veranderen wij derhalve datgene dat wij waarnemen. Dat kunnen wij elk moment van de dag doen en elk moment kunnen wij het effect daarvan voelen en zien. Wij moeten er alleen maar mee beginnen.

Persoonlijkheid wordt gevormd door erfelijke eigenschappen en ervaringen. Daarover is iedereen het wel eens. Ik zou hieraan iets willen toevoegen. De wijze waarop wij naar onze hond kijken is minstens zo belangrijk. En dat vereist een open blik en veel kennis.

Ik las over hond Charly in het boek "Superheld, puppy met een missie", van Kim Schoukens, de hond die werd opgeleid tot assistentiehond. Ik begreep voor het eerst dat gevoeligheid geen nadeel is. Een gevoelige hond kan zich goed aanpassen, is flexibel in zijn emoties en is beter dan wie ook in staat om met zijn baas samen te werken.

Een voorbeeld: een hond die blaft naar een andere hond of mens, wordt gemakkelijk verkeerd begrepen. Een dergelijke hond kan op de kenmerken Openness en Extraversion hoog scoren: hij is nieuwsgerig, staat open voor ontdekkingen, heeft behoefte aan contact, alleen weet hij nog niet goed hoe hij deze behoefte het beste kan uiten. Daar ben jij als baasje dan voor.

Op het moment waarop je de eigenschappen van je hond in dat licht en met die nuances kunt zien, gaan werelden voor je open. Ik kan het weten, want ik heb zo'n hond.

Dat is wat snuffelen voor je hond is.

Zoals wij ons willen informeren over het nieuws van vandaag, zo wil een hond dat ook, en wel door minstens zo high tech apparatuur als onze mobieltjes: zijn neus. Altijd bij de hand, het weigert nooit, het kost geen stroom en het piept noch zoemt niet. 

Minutenlang kan een hond één bepaald takje aansnuffelen. Daar kunnen wij wat geirriteerd op reageren, onze hond ongeduldig meetrekken, wij kunnen ook even stil staan en genieten van die opperste concentratie van je hond en denken, dat is toch wel fantastisch.

Stel je eens twee honden voor die wild aan het spelen zijn. Dan kan het gebeuren dat het spel voor één van de twee honden niet meer plezierig is. Wat doet de andere hond? Die maakt een spelboog en zegt daarmee, het spijt mij ouwe jongen, dit was een beetje te wild. Ik zal het niet meer doen. Wil je dan nog wel met mij spelen?

Dat is maar één van de mogelijkheden om een andere hond duidelijk te maken, ik wil geen conflict, ik meen het goed met jou. En dat alles communiceren honden zonder woorden, zo maar, heel natuurlijk. Het wordt begrepen en geaccepteerd zoals het bedoeld is.

Misschien kunnen wij wijzer worden door heel goed naar onze honden te kijken en te zien dat aan elk conflictvermijdend gedrag een oprecht gevoel ten gronslag ligt. Een hond zegt "sorry", een mens zegt "sorry, maar...."

Al kunnen wij dan de spelboog niet imiteren, oprechtheid in denken en handelen kunnen wij ieder geval van onze honden leren.