[....]

Ik liep naar de mand waar Bob lag, onze trouwe, ouwe Bob. Ik keek in zijn lieve verstandige ogen, een brok in mijn keel. Hij stond op, liep vastberaden naar mijn man. Bob ging voor hem zitten, legde een poot op zijn knie. Zijn blik zei, ik weet wat je voelt, ik begrijp je. Pas toen keek mijn man op. Zijn ogen gingen naar Bob, toen naar mij.  Kom eens bij ons zitten, zei hij. Dan kunnen wij met Bob bespreken hoe wij deze laatste maanden zo fijn mogelijk voor jullie kunnen maken. 

Wanneer mensen overspoeld worden door emoties en weerloos staan tegenover verdriet of angst, is het de hond die trefzeker weet wat hij moet doen om zijn mensen te zeggen wat voor hen onzegbaar is.